Δημοσιεύω σήμερα μερικά αποσπάσματα από βιβλία οικοκυρικών που διδάσκονταν στα ελληνικά σχολεία τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου οι γυναίκες δεν ήταν και τόσο φλύαρες.

Τα βιβλία εκπαίδευαν τις νεαρές γυναίκες για να έχουν ένα λαμπρό μέλλον, ακολουθώντας την αποκλειστική πορεία ζωής, ως νοικοκυρά και σύζυγος. Βασικά πράγματα που έπρεπε να μάθουν ήταν να συμβιβάζονται, να σιωπούν, να υποχωρούν, να είναι ΠΑΝΤΑ πρόθυμες, χαρούμενες και γελαστές και να μην εκφράζουν ΠΟΤΕ παράπονο .

Στην ύλη των βιβλίων τονίζεται ότι οι βασικές αρχές που πρέπει να έχει η νοικοκυρά είναι οι ίδιες τα τελευταία 3000 χρόνια. Οι όροι «μόρφωσις των γυναικών» και «επιστημονικές γνώσεις» χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα μαθήματα των οικοκυρικών που έκαναν στο γυμνάσιο τα κορίτσια, καθώς αυτή θεωρούνταν η μόνη απαραίτητη μόρφωση για μια γυναίκα. 

Μια γυναίκα που ξέρει τη θέση της, συμβολίζει την πρόοδο για το έθνος. Κυρίως δεν είναι φλύαρη. Ξέρει πότε να κρατά κλειστό το στόμα. 

Τις δεκαετίες του ‘50, ‘60, ‘70 που οι γυναικοκτονιες δεν καταμετρουνταν, η έμφυλη βία ήταν κομμάτι του γάμου, η θέση της γυναίκας δεδομένη και αναμφισβήτητη, η εκκλησία ήταν ήρεμη και ικανοποιημένη. 

Σίγουρα σε μια εποχή που δεν υπήρχε Google, το μάθημα της Οικοκυρικής παρείχε πολλές πληροφορίες, όπως το πώς να βγάζεις λεκέδες από το χαλί, κανόνες ατομικές υγιεινής, διατροφικές αξίες τροφίμων κ.α.

Οι γνώσεις αυτές θεωρούνταν «επιστημονική μόρφωση» και ήταν μέρος της εκπαίδευσης για μια σωστή σύζυγο και μητέρα. Οι κανόνες συμπεριφοράς προς τη γυναίκα είναι διακριτοί σε κάθε σελίδα.

Μπορεί να μας σοκάρουν σήμερα, όμως ήταν η κανονικότητα προηγούμενων δεκαετιών και φέρουν κομμάτι της ευθύνης για τη σημερινή θέση της Ελληνίδας.

Ακόμα, άλλωστε, ακούμε το γνωστό «και μεις τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι;»

Υ.Γ. Τα πρωτότυπα κείμενα είναι γραμμένα στην καθαρεύουσα, τα οποία μετέφρασα στα νεοελληνικά. 

Βιβλιογραφία:
«Οικιακή Οικονομία» Συγγρ: Ευγενία Ξηροτύρη-Πόπη Χουρδάκη Θεσ/νίκη 1963
«Οικιακή οικονομία» «Οικοκυρική» Συγγρ.: Ευσταθία Λάμπρου Αθήνα 1951