Κάθε απόφαση για έκτρωση παίρνεται επειδή υπάρχει ανάγκη. Επειδή χρειάζεται. Η ασφαλής και νόμιμη πρόσβαση στην έκτρωση είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δυσκολότερη πρόσβαση στην έκτρωση σημαίνει κίνδυνο για περισσότερες ζωές γυναικών. Το δικαίωμα στην έκτρωση αφορά την υγεία, την ισότητα, την ιδιωτικότητα, την ασφάλεια και τη μη στιγματοποίηση του ατόμου που κάνει έκτρωση. 

Μην κρίνεις, μην προτείνεις, μην παροτρύνεις, μη συμβουλεύεις, μην αναλύεις άλλες ζωές σύμφωνα με τη δική σου ηθική. Η έκτρωση είναι μια ανάγκη. Αν η έκτρωση είναι κόντρα στην ηθική σου, τότε μην κάνεις ποτέ έκτρωση. 

Περίπου 70.000 γυναίκες ετησίως χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της μη πρόσβασης σε ασφαλή έκτρωση. Κάθε χρόνο γίνονται 25 εκατομμύρια επικίνδυνες εκτρώσεις, εξαίτιας της έλλειψης νομοθεσίας σε κάποιες χώρες. (Τα στοιχεία αφορούν στον παγκόσμιο πληθυσμό). Ο μόνος τρόπος για να έχουμε λιγότερες εκτρώσεις είναι η πρόληψη: σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, ενημέρωση για τη γυναικεία και την αντρική αντισύλληψη και εύκολη πρόσβαση σε αυτήν. 

Η επιστήμη έχει εξηγήσει και τεκμηριώσει. Η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη, (τουλάχιστον στη χώρα μας). Η έκτρωση είναι προσωπική απόφαση της γυναίκας και γίνεται όταν είναι απαραίτητη.

Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για το σώμα του και να καθορίσει αν θέλει να κυοφορήσει παιδιά. Συζητήσεις που διαπραγματεύονται τη νομιμότητα/ απαγόρευση/ ηθική της έκτρωσης τις θεωρώ επικίνδυνες. Η συζήτηση γύρω από το δικαίωμα στην έκτρωση, αφενός βάζει σε κίνδυνο τις ζωές γυναικών, και αφετέρου προσβάλει, ενοχοποιεί και οδηγεί στη στιγματοποίηση γυναικών που έχουν επιλέξει να κάνουν έκτρωση. 

Η έκτρωση είναι δικαίωμα που κατακτήθηκε με κόπο, και ακόμα δεν έχει κατακτηθεί παγκοσμίως για όλ@. Ακόμα κι αν είσαι γυναίκα εναντίον της έκτρωσης, έχεις δικαίωμα στην αυτονομία του σώματός σου. Αν, δηλαδή, μείνεις έγκυος αποφασίζεις η ίδια για την εγκυμοσύνη σου. Αυτό το δικαίωμα κερδήθηκε με τους αγώνες άλλων γυναικών πριν από εσένα, και για εσένα. 

Θα μπορούσα να γράψω περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της έκτρωσης, πότε ξεκίνησε να θεωρείται ανήθικη από κάποιους, για τα στατιστικά των εκτρώσεων, τους θανάτους γυναικών σε παράνομες εκτρώσεις, για τις συνέπειες της νομοθεσίας άλλων χωρών, όμως θεωρώ τα πράματα απλά κ αυτονόητα: Η έκτρωση είναι προσωπική απόφαση της γυναίκας (ή ιατρική απόφαση) και γίνεται όταν είναι απαραίτητη. Η ασφαλής και νόμιμη πρόσβαση στην έκτρωση είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Καμία γυναίκα δεν επιθυμεί να κάνει έκτρωση, το αποφασίζει επειδή χρειάζεται. 

Αν χρειάστηκε κάποτε να κάνεις έκτρωση, να ξέρεις ότι δεν υπάρχει καμία ντροπή και καμία ενοχή στην απόφαση που πήρες, παρά τις γνώμες που μπορεί να έχεις ακούσει, ακόμα και από “ειδικούς” ψυχικής υγείας. Με λύπη ακούω άτομα στο χώρο της ψυχικής υγείας να μιλάνε για «χαλαρή ηθική», να κουνάνε το δάχτυλο σε γυναίκες που δεν ήταν «αρκετά προσεκτικές» και ανεύθυνες και να επικαλούνται το θεό. Μπορώ μόνο να φανταστώ τι βλάβη μπορούν να προκαλέσουν στους ασθενείς τους.

Σημ: Χρησιμοποιώ τη λέξη “γυναίκα”, όμως έκτρωση μπορεί να χρειαστούν και intersex (μεσοφυλικά) άτομα και τρανς άντρες, οποιοδήποτε άτομο, δηλαδή, που μπορεί να μείνει έγκυος.